Het land van de Zilveren Maan

De zilveren maan is een zeldzaam voorkomende vlinder die in Drenthe alleen maar voorkomt in het beekdal van de Elperstroom. Het is een bijzonder gebied dat is aangewezen tot een natura 2000 gebied. Dit vooral vanwege het voorkomen van een kalkmoeras met bijbehorende zeldzame vegetatie is zeer bijzonder. Ik was daarom zeer nieuwsgierig geworden en onder een brandende zon en een temperatuur van ongeveer 19 graden ging ik op pad voor een paar uren strunen.

Tussen de elzensingels liggen de vochtige weiden.   

Een verdwaalde distel heeft een onweerstaanbare aantrekkingskracht voor deze citroenvlinder.

Tot mijn grote verbazing zijn er hier duizenden rietstengels en andere planten bedekt met een witte schuimlaag. Dit wordt gedaan door, hoe kan het ook anders, de nimf van het schuimbeestje. Een cicade die schuim maakt door plantensap op te zuigen en nadien weer uitte scheiden en als slagroom op te kloppen. De schuimlaag is een perfecte bescherming tegen rovers. 

Dit soort schrale weilanden is ideaal voor orchideeën zoals de brede orchis.  

Het is hier kletsnat. Het mineraalrijke kwelwater komt hier uit de grond gestroomd.  

De wateraardbei.

Ratelaar

Opeens zie ik wat oranjes fladderen. Als tie eindelijk gaat zitten krijg ik hem op de plaat. Yes! De zilveren maan.

De zijkant ziet er, net als andere soorten parelmoervlinders, prachtig uit. 

Het maanvormige vlekje bovenaan schijnt de naamgever te zijn.   

Van dichtbij.
Op een gegeven moment zie ik er wel acht vliegen op een stukje van 10 bij 10 meter. Ik maak nog een kort filmpje. 



Sommige vliegen inmiddels al een paar weken en zijn al flink gehavend.   

Een bruine vuurvlinder zit op een koekoeksbloem.

Vanaf de zijkant

Waar een zijtak in een bredere stroom uitkomt zie je pas goed hoe bruin het kwelwater uit de zijtak is. 

Vrouwtje van het icarusblauwtje

Op een hooiland staat, tegen de boswal aan, 1 exemplaar hengel.  

Bij een ven aan de noordoostkant van het beekje zie ik tot mijn verrassing een mannetje van de gevlekte witsnuitlibel. Door zijn gele stip duidelijk te onderscheiden van de overige witsnuiten. Een rode lijst soort.   


Inmiddels is het boven de twintig graden uit gekomen en zoeken de runderen afkoeling in het beekje. 

De Elperstroom verdwijnt in het bos en ik loop terug naar de auto. 
















Reacties

Populaire posts van deze blog

De oeroude bossen van Bad Bentheim en Samerrott.

Op een hete zomeravond in september rondom de Hoge Stoep

Windhoos van 14 juli 1975