Wadlopen naar Schiermonnikoog

Met 8 collega's en 7 mensen van wadloopvereniging Arenicola gaan we op weg naar Schiermonnikoog. We vertrekken bij Kleine Huisjes, een gehucht zo klein dat je het niet eens ziet. Wel staat er, aan het einde van de weg, pal onder de dijk, een soort werkschuur waar we verzamelen.

De chauffeurs gaan de auto's wegbrengen naar Lauwersoog, waar we 's middags met de veerboot weer terug zullen keren. Het geeft mijn de tijd om even wat rond te struinen en dat levert direct al leuke verrassingen op. Een kiekendief jaagt laag boven de akkers en ik zie boven de dijk een torenvalk bidden. 

Als als ik mijn blik verleg richting het gebouw zie ik een nestkast met daarin twee donzige valkenkuikens.

We lopen eerst een stuk over de dijk. De schapen kijken ons na en zien in de verte de bui al hangen.. 


We lopen een stuk door de kwelder, waar een kudde jonge paarden nieuwsgierig een rondje rondom ons rent.

Waar de kwelder ophoudt beging het wad. Op dit punt stroomt nog net twee keer per dag het water overheen en wordt er een minuscuul laagje slib achtergelaten, als het water zich weer langzaam terugtrekt. Hier groeien de zoutminnende kwelderplanten maar er wordt me geen tijd gegund om ze te fotografen.  

De Waddenzee is een waar toevluchtsoord voor honderduizenden vogels. In het slib barst het namelijk van het leven. De lange snavels van de scholeksters weten de pieren zonder veel moeite uit de modder te scheppen.  

Onder het toezicht van de paarden verlaten we het vaste land. De laatste bui van vandaag laten we achter ons en vol goede moed gaan we op weg. 

Wad een prachtig landschap trekken we in. De harde noordwester fluit om onze oren. Zo'n 18 kilometer lang genieten en afzien.  

De stokken die er tussen lagen zijn al lang geleden weggespoeld. Nu breken de palen de golven en dienen ze als ondergrond voor de schelpen.

Waddenkunst. De laars geeft de richting aan waar wij heen moeten. Koers noordwest. 

Door de harde noorwestenwind staat er zo'n 30 centimeter water op het wad. De geulen zijn daardoor niet te zien en het is de eerste twee uur behoorlijk zwaar. Onder het water zak je ook nog eens bij iedere stap tot over je enkels is de blubber weg. 

We doen een eerste stop bovenop een mosselbank, die als een terp boven het water uitsteekt. Even weer een wat vastere ondergrond. Gelukkig zijn er weer steeds meer mosselbanken. Doordat er niet meer met netten over de bodem mag worden gevist krijgen de schelpen weer houvast op het slik en is de natuur zich weer aardig aan het herstellen. 

Zo nu en dan komen we een kwal tegen. Ook liggen er veel blaadjes zeesla op het wad. 
  
Waar in Nederland vind je nog zoveel puur natuur om je heen?  

Bartje struun 


Als de zon doorbreekt zorgen luchtspiegelingen voor leuke plaatjes. Het rimpelloze meer, met daarin de bomen weerspiegeld, zie je wel maar is er niet. 

Sommige stroken slik zijn loodzwaar en een enkeling geeft bijna de moed op. 

Anderen komen muurvast te zitten en moeten er door gids en reddende engel worden uitgesleept. Herinneringen en verhalen voor het leven worden hier geboren.  

De geulen slijten hier diep weg in het zeeklei. 

Lepelaars lepelen waterdiertjes uit het water. Schiermonnikoog komt in zicht!

De kwelderrand brokkelt af en vormt een natuurlijke wering tegen het zeewater.  

Zeekraal heeft veel zout nodig en groeit bovenop de kwelder het dichts langs het water. Net als zeesla een eetbare plant.


Helaas mogen we, in verband met het broedseizoen, tot 15 juli de kwelder niet op.
Even later liggen we heerlijk op de dijk uit te rusten van deze pittige maar prachtige tocht!   


  

Reacties

Populaire posts van deze blog

De oeroude bossen van Bad Bentheim en Samerrott.

Op een hete zomeravond in september rondom de Hoge Stoep

Windhoos van 14 juli 1975