Grondmist boven het Mantingerveld

-
Gisteravond zag ik direct na zonsondergang de sloten dampen van de mist. Hoewel we veel plannen hadden voor vandaag besloot ik toch maar om de wekker om kwart over vijf te zetten. Of het door de volle maan kwam of door de zoemmug rond mijn hoofd weet ik niet maar om twee uur was ik al wakker en dan is het nog een lange lig voordat het vijf uur is. Daarom er maar wat eerder uit en om kwart over vijf ging ik al op pad. Het was zeven graden en de weerapp gaf aan dat weerstation Hoogeveen 100 meter zicht had bij windkracht nul. In het dorp was er echter niets na te merken.

Bij Siberië zag ik de horizon reeds rood kleuren terwijl er boven Duitsland wolken hangen. Ik zie drie reeën grazen maar het is nog te donker voor leuke foto's 
Omdat het nog vroeg is besluit ik eerst naar de VAM berg te gaan. Lokale kunstenaars hebben leuke kunst geproduceerd en de maan zorgt vanochtend voor de finishing touch. 
Ik waan me hier 's ochtends, zo boven de bomen altijd ergens in Zuid Limburg. Opvallend dat bovenop de heuvel toch nog wel wat waait en de temperatuur is merkbaar hoger dan op het maaiveld. 
Aangekomen op het Mantingerveld is het adembenemend mooi. 
Tegen zes uur komt de zon tevoorschijn. Op een weerforum  maakt iemand een foto van dezelfde condenssporen en zoekt hij uit dat het kruispunt van de condenssporen ergens boven Emden ligt.   
Als tie wat hoger staat ontstaat er een geelachtig licht dat zich door de bomen heen lijkt te boren. 
Het is augustus dus bloeit de struikheide. Hier in het zonnetje gezet.  
Zelfde setting, ander beeld. 
1 van de duizenden spinnen op de heide. 
Iedere boom is een kunstwerk op zich vanochtend. 
In een laagte kan ik onder de mist door lopen.
Nog even weer spelen met maan. 
Langzaam aan begint de grondmist wat op te lossen terwijl de eik en de lijsterbes door de zon worden beschenen.
De koeien zijn inmiddels ook wakker en poseren gewillig in een veld met gele  Jacobskruiskruid. 

Ondertussen merk ik opeens dat er iemand mij zit te begluren en zie ik een torenvalk zitten.   

In februari 2015 liep ik hetzelfde rondje, ook 's ochtends vroeg met een prachtige zonsopkomst:
http://bartjestruun.blogspot.nl/2015/02/zonsopkomst-op-het-mantingerzand.html

Locatie: 9436 Mantinge, Nederland

Reacties

Een reactie posten

Benieuwd naar je reactie.

Populaire posts van deze blog

De oeroude bossen van Bad Bentheim en Samerrott.

-
Afbeelding
In de laatste week van april 2017 was het nu niet bepaald vakantieweer. Bijna iedere nacht dook de temperatuur onder nul en 's middags stortte menig hagel en sneeuwbui zich uit over onze hoofden. Tussen de buien door scheen heerlijk de zon en met een warme muts, twee jassen en bijgestelde verwachtingen, was het in Bad Bentheim prima vol te houden. Er was genoeg te ontdekken want, behalve de eeuwenoude bomen, zijn hier ook in grote aantallen bosplanten te zien die in Nederland maar weinig voorkomen. Het oerbos van Bad Bentheim wordt doorsneden door meanderende bosbeekjes. Op de oevers zijn vele sporen van wilde zwijnen, edelherten en reeën te zien.  In dit bos mogen al heel lang dode bomen gewoon blijven staan.  Het is een prachtig gezicht waarin oud zich mooi aftekend tegen het fris groene van de jonge bomen.  Langs een pad  is het net wat lichter en ontdek ik het maarts viooltje, die het het ook in april nog prima doet. Is de naam violet afgeleid van dit vioolt
Lees meer »

Op een hete zomeravond in september rondom de Hoge Stoep

-
Afbeelding
De maand september 2016 begint op weergebied steeds meer bijzonder geworden. Ook vandaag tikte de thermometer in Drenthe weer bijna de tropische waarde van dertig graden Celsius aan. Dit heeft direct zijn weerslag op de natuur. De vinders en libellen vliegen nog volop. Ik had geluk en maakte precies een foto op het moment dat de heidelibel ging zitten. Nou ja, geluk. Ik was al minutenlang bezig om van alle kanten dit vrouwtje van de bruinrode heidelibel te bekijken en vast te leggen. Ze kwam na korte vluchten telkens weer terug naar haar favoriete tak.    Met tegenlicht zie je mooie de aders in de vleugels .  Op de grond zie ik een poepje van een das. Vol met pitten van de Amerikaanse vogelkers, Normaal graaft de das een mestputje waar hij keurig zijn behoefte in doet, maar soms kom je ze ook zo tegen. De das is een echte opportunist en eet wat hem voor de snuit komt.   De bessen van de Amerikaanse vogelkers zijn niet alleen bij de das gewild. Er zitten verschillen
Lees meer »

Windhoos van 14 juli 1975

-
Afbeelding
Het meest bijzondere weerverschijnsel is wat mij betreft absoluut een windhoos. Dit is dan helemaal te danken aan het feit dat op 14 juli 1975 een windhoos pal over ons huis trok. Ik was toen zeven jaar. Het was die dag, zoals zo vaak bij zware windhozen het geval is, broeierig warm. In het begin van de avond kwam er volgens mijn moeder opeens een heel rare geelgroene lucht uit het westen opzetten en de wolken gingen op een zeer vreemde manier door elkaar bewegen. Wat ik mij nog herinner is zeer veel lawaai en met het hele gezin in het halletje tussen twee muren in schuilen voor al het vensterglas wat door allerlei dakpannen van de buren kapot knalde. Mijn vader ging even kijken in onze (vrij grote boerderij-achtige) schuur en zei dat het hele dak tientallen centimeters op en neer ging. Na afloop naar buiten gegaan en door het dorp heen gelopen. Het was een enorme ravage met enorm veel afgewaaide dakpannen. Complete boerderijschuren gingen tegen de vlakte Naar la
Lees meer »