Rondom de Mepper hooilanden.

-
Voor de 5e of 6e dag op rij bleef de zon verscholen achter een dikke grijze wolkenmassa en kwam de temperatuur niet boven de tien graden uit. Van achter het glas bekeken komt de herfstdepressie je bijna tegemoet gevlogen. Daar wordt ik niet vrolijk van. Een goed medicijn hiertegen is om jezelf een schop onder je kont te geven en buiten een flinke dosis vitamine groen op te snuiven.
Al een paar jaar lang ga ik dan op dit soort dagen naar de boswachterij Gees en altijd zie ik daar dan de mooiste dingen, Vandaag was het niet anders.  


Rijdend langs de Middenraai tussen Nieuweroord en Nieuw Balinge voelt het als thuiskomen. Ik heb hier jarenlang met veel plezier gewoond en de kale akkers, vol met kievieten en het onmiskenbare paartje nijlganzen, duiken op in de nevel.  
Samen met Peter gaan we naar de Mepper Hooilanden. Deze keer geen zeearend in de boom maar wel een kraai die zorgt voor een mooie compositie. 
De Schotse Hooglanders vragen gewoon om een plaatje. De lelijke gele markering heb ik er maar even uitgepoetst.  
Het is bijna niet meer mogelijk om ze niet te zien als je in de natte natuur rondstruint. De grote zilverreiger 
Tja, ik hou hier wel van. Vijftig tinten grijs. Dat onze broeken inmiddels door het hoge pitrus kletsnat zijn deert ons niet. 
Wat een serene rust hangt hier. 
We lopen over een mostapijt en ik zie prachtige weerspiegelingen in de druppels.
Als we in het bos aankomen eisen de vele soorten paddenstoelen direct onze aandacht op.  
De sparren worden de laatste jaren massaal gekapt in de Drentse bossen maar toch heeft ook dit type bos zijn eigen bekoring. 
In sparrenbossen komen heel veel typische soorten paddenstoelen voor. Dit groepje bovenop een oude dode boom trekt mijn aandacht. Voor de kwaliteit van de  foto is het jammer dat de zon nu niet schijnt.  
Oud en verweerd heeft ook zijn bekoringen. 
Zonder paddenstoelen zouden we worden bedolven meters groene afval. De duizenden schimmels zitten echt overal en zijn onmisbaar in de natuur.
De kleuren van de herfst in één plaat. 
Al we het bos uitkomen worstelen we ons weer een weg door het drassige land. De bomen hebben het hier zwaar. 
De kraaien hebben een andere uitkijkpost uitgekozen. De cirkel is rond en nat maar voldaan gaan we op huus an.   

Meer belevenissen in de Mepper Hooilanden: 

- 


Locatie: Coevorden, Nederland

Reacties

Een reactie posten

Benieuwd naar je reactie.

Populaire posts van deze blog

De oeroude bossen van Bad Bentheim en Samerrott.

-
Afbeelding
In de laatste week van april 2017 was het nu niet bepaald vakantieweer. Bijna iedere nacht dook de temperatuur onder nul en 's middags stortte menig hagel en sneeuwbui zich uit over onze hoofden. Tussen de buien door scheen heerlijk de zon en met een warme muts, twee jassen en bijgestelde verwachtingen, was het in Bad Bentheim prima vol te houden. Er was genoeg te ontdekken want, behalve de eeuwenoude bomen, zijn hier ook in grote aantallen bosplanten te zien die in Nederland maar weinig voorkomen. Het oerbos van Bad Bentheim wordt doorsneden door meanderende bosbeekjes. Op de oevers zijn vele sporen van wilde zwijnen, edelherten en reeën te zien.  In dit bos mogen al heel lang dode bomen gewoon blijven staan.  Het is een prachtig gezicht waarin oud zich mooi aftekend tegen het fris groene van de jonge bomen.  Langs een pad  is het net wat lichter en ontdek ik het maarts viooltje, die het het ook in april nog prima doet. Is de naam violet afgeleid van dit vioolt
Lees meer »

Op een hete zomeravond in september rondom de Hoge Stoep

-
Afbeelding
De maand september 2016 begint op weergebied steeds meer bijzonder geworden. Ook vandaag tikte de thermometer in Drenthe weer bijna de tropische waarde van dertig graden Celsius aan. Dit heeft direct zijn weerslag op de natuur. De vinders en libellen vliegen nog volop. Ik had geluk en maakte precies een foto op het moment dat de heidelibel ging zitten. Nou ja, geluk. Ik was al minutenlang bezig om van alle kanten dit vrouwtje van de bruinrode heidelibel te bekijken en vast te leggen. Ze kwam na korte vluchten telkens weer terug naar haar favoriete tak.    Met tegenlicht zie je mooie de aders in de vleugels .  Op de grond zie ik een poepje van een das. Vol met pitten van de Amerikaanse vogelkers, Normaal graaft de das een mestputje waar hij keurig zijn behoefte in doet, maar soms kom je ze ook zo tegen. De das is een echte opportunist en eet wat hem voor de snuit komt.   De bessen van de Amerikaanse vogelkers zijn niet alleen bij de das gewild. Er zitten verschillen
Lees meer »

Windhoos van 14 juli 1975

-
Afbeelding
Het meest bijzondere weerverschijnsel is wat mij betreft absoluut een windhoos. Dit is dan helemaal te danken aan het feit dat op 14 juli 1975 een windhoos pal over ons huis trok. Ik was toen zeven jaar. Het was die dag, zoals zo vaak bij zware windhozen het geval is, broeierig warm. In het begin van de avond kwam er volgens mijn moeder opeens een heel rare geelgroene lucht uit het westen opzetten en de wolken gingen op een zeer vreemde manier door elkaar bewegen. Wat ik mij nog herinner is zeer veel lawaai en met het hele gezin in het halletje tussen twee muren in schuilen voor al het vensterglas wat door allerlei dakpannen van de buren kapot knalde. Mijn vader ging even kijken in onze (vrij grote boerderij-achtige) schuur en zei dat het hele dak tientallen centimeters op en neer ging. Na afloop naar buiten gegaan en door het dorp heen gelopen. Het was een enorme ravage met enorm veel afgewaaide dakpannen. Complete boerderijschuren gingen tegen de vlakte Naar la
Lees meer »