Monarch vlinders, flamingo's, bijeneters, hoppen en spectaculaire vergezichten in de Algarve.

Ik had het voorrecht om een week in de Algarve te mogen verblijven voor een opleiding tot natuurcoach. Dat betekende dat de natuur mijn werkomgeving vormde. Wat wil een Bart nog meer?

De hoop op een heerlijke zonnige week had ik vooraf afgeschreven. Een hogedrukgebied bevond zich ergens boven West-Europa en de depressies, die normaal vaak over Nederland trekken, moesten daardoor een zuidelijker koers beschrijven. En laat dat nu precies over Portugal gaan. Daardoor de eerste dagen geen stralend blauwe hemel maar soms Hollandse luchten. Voordeel was dat het heerlijk wandelweer was, 

Ik was nog maar net op het eco-resort Case Vale de Lama geïnstalleerd of het begon al te kriebelen. Mijn hele systeem wou maar een ding; strunen! Hieronder de hoogtepunten van een hele week samengevat in een fictieve wandeling van de resort naar de kliffen bij Lagos. 

De omgeving van het resort is een ware Hof van Eden met vogelsoorten waar je in Nederland alleen maar van kan dromen.  Een poosje zitten bij de vijver levert mooie plaatjes op. Hier een drieluik van een badderende kneu.  

Nog zo'n prachtig zangvogeltje, de putter.

Spetterend mooi. 

Ik loop nog geen 50 meter de bloemrijke weilanden in, of ik zie overal orchideeën staan. Ze dansen bijna in de stevige wind. Volgens John B. is dit hondskruid.

Stevige wolken pakken samen boven de bergen maar de zon zet alles wat bloeit in een mooi licht. 

Er staan bijzondere plantjes. Als ik er een afbreek en op een rots leg is het opeens een stil leven.

Er groeien talloze soorten wilde planten. Hier volgens Johan B. gewoon vogelmelk.

Bovenop een heuvel groeien struiken en kruiden en staan gekleurde bijenkasten in het veld. 

Ik had ze al gehoord maar pas als ik dichterbij kom zie ik het. Bijeneters! Logisch dan natuurlijk dat ik ze juist hier bij de bijenkasten zie.  

Bij voorkeur zitten ze op een hoge plek in het veld. 

Ze zijn bijzonder kleurrijk. 

Terwijl ik een foto maak zie ik iets in beeld vliegen. 

Mijn mond valt open van verbazing. Een hop gaat in dezelfde boom zitten. Ik ben nog geen uur aan het lopen en dan zie ik dit al. Kan het nog mooier? Jazeker.   

Er staan grote oude bomen om het trein.Een soort bonen groeien uit de dikke takken. Ik hoor later dat het de johannesbroodboom is. Van de zaden maken ze o.a. carobepoeder. Een gezonde cacaovervanger.   

Klaprozen in het zonnetje gezet. 

Kleine vuurvlinder met daarnaast het stekelplantje van hiervoor. 

Playboy cactus

Als ik afdaal richting de zee zie ik bloeiende vetplanten tot aan de hoogwaterlijn groeien en bloeien.

In de bosjes zie ik een onwaarschijnlijk grote en mooie vlinder fladderen. Hij lijkt rechtstreeks uit een vlinderkas ontsnapt.  Ik ren er minutenlang achteraan alvorens hij even een paar seconden gaat zitten. Wat ik denk dat het is kan toch niet? Thuis maar eens uitzoeken denk ik en ik vergeet het voorval een beetje. 

Totdat ik een paar dagen later en een paar kilometer verderop er weer een zie fladderen. Deze blijft net wat langer zitten en het is duidelijk. Het is de beroemde monarch vlinder. Het is een extreme trekvlinder, die afstanden tot 4500 km kan afleggen. Dat ze zelfs tot in zuid-Europa geraken was me onbekend maar wat een cadeautje. 

In de duinen zie ik een paar libellen vliegen. Het blijkt de zwervende heidelibel te zijn. Te herkennen aan zijn blauwgrijze onderkant van zijn oog.  

Wat doe je toch met al die foto's wordt me gevraagd, terwijl ik met mijn neus bovenop het zand lig. Nou, daar maak ik een natuurblog van is mijn simpele  antwoord. Dat ik een lelijke kever op de foto zet begrijpt maar een enkeling. 
Dat het een vliegend hert op het strand is verbaast me.

In het zoute water zie ik een kleine zilverreiger vissen. Stukken kleiner dan zijn grote broer en al stappend door het water is tie op zoek naar zijn kostje.

Als ik te dicht bij komt vliegt hij weg maar ik kan nog net een mooi plaatje schieten en verbaas me over zijn grote poten, die moeten voorkomen dat hij te ver in de modder wegzakt.

Is dit niet de voorwaarde voor een gelukkig leven? Houden van jezelf. 

De eerste dagen waren een stuk onstuimiger, er waren flinke golven te zien. In de achtergrond doemt de Ponte de Piedade op  

Er groeien, vooral als afscheiding tussen akkers en weilanden, reusachtige agaven. 

Het duurt jaren voordat ze bloeien en dat betekent daarna ook direct het einde van het bestaan.
 De bloeistengel is bijna een boom en torent meters omhoog.  

Ze zijn beeldbepalend in het landschap. 

Bovenop de kliffen wordt duidelijk waarom we worden gewaarschuwd niet te dicht bij de randen te komen. Ze steken soms meters over en geregeld schijnen er gedeeltes in te storten.

De kliffen omhelzen verschillende kleine strandjes.

Het zachte kalksteen wordt door het zoute water weg geërodeerd. 

Het levert adembenemende plaatjes op.

Er vliegen leuke vogeltjes rond bovenop de kliffen.De veldleeuwerik herken ik nog wel en volgend Freddy iw kleine vogeltje een vrouwtje roodborsttapuit.

Wat kan het betekenen als een jong vogeltje zomaar op je schoen springt?

Genieten met een hoofdletter. 

Op de laatste avond verbleef ik nabij het vliegveld van Faro en besluit ik de laatste zonsondergang van deze week vast te leggen. Hoe kon ik vermoeden dat aan het einde van een kilometerslange tocht over duin en door kwelder ik verrast zou worden door tientallen flamingo's tegen een prachtig ondergaande zon?
Valt je trouwens ook wat op aan deze foto? :-)