Bartje Struun

Na alle sinterklaasverwikkelingen hedenochtend zag ik, op de terugweg naar huis, dat de mist uit Hoogeveen was verdwenen. Op het platteland van Stuifzand waren echter nog prachtige mistflarden aan het ronddolen. Snel dus een vulling van brood bovenop de suikermassa in mijn maag gelegd en daarna heerlijk mijn energie kwijtgeraakt in het veld. Struun maar es een eindje mee. Op een enkele plek was het ook na twaalven nog wit van de rijp. Het dooide echter voor mijn ogen weg en het regende ijsbrokjes uit de bomen.  Uitgebloeid met een dun laagje ijs.  Drie maal hetzelfde, alleen dan anders  Lamellen van de doorschijnende oranje oesterzwam . Gelukkig is deze soort een taaie en redelijk vorstbestendig. Zie hier hoe ik deze zeldzaamheid een maand geleden voor het eerst zag.  Bij de Mepper hooilanden schijnt ook een vriendelijk zonnetje.    De kleine zwanennekken weerspiegeld.  Ze maken rustgevende geluidjes en samen met  hoofden die steeds op en neer be

Het Roegwold was voor mij een onbekende naam, maar na vandaag zal ik het nooit meer vergeten. Midden in de provincie Groningen, van Kolham tot aan Steendam,  is de de laatste jaren een prachtig nieuw natuurgebied ontstaan. Tijdens de graafwerkzaamheden stuitten de kraanmachinisten op boomstronken van dennen en eiken die meer dan vierduizend jaar in het veen verstopt zijn geweest. Ga je mee op zoek? Rond half acht kleurt de hemel licht roze en geel nabij de til over het afwateringskanaal ten zuidwesten van het Schildmeer.   Ik ploeter 50 meter door het riet op zoek naar de eerste glimp van de opkomende zon.  De Uiterburensloot richting Schildwolde.   Een half uur later geeft de zon de wereld een compleet ander gezicht.  Ik wrijf eens in mijn ogen. Rijdt daar nu een authentieke Gado-bus uit de jaren tachtig over de weg?  De losstaande kerktoren van Schildwolde. Ik bevind me nu een paar meter hoger op een zandrug waar alle buurdorpen  ook op zijn gesticht.   

De herfstkleuren lijken dit jaar nóg mooier dan andere jaren. Dat heeft er deels mee te maken dat ik steeds meer een 'fotografen-oog' krijg. Doordat we echter al wel wat koude nachten hebben gehad maar nog steeds geen storm, zitten de meeste dode bladeren nog steeds aan de bomen. Dit geeft een overvloed aan prachtige kleuren. Als er dan ook nog een regenboog ten tonele verschijnt, wordt het helemaal genieten. Er zijn inmiddels al honderden ganzen bij de Boerenveensche plassen. Als ze onraad zien gaan ze massaal de lucht in.  De grote parasolzwam  Eik voor ven  Spiegel In de vorige winter aangelegde lemen dijk staat tientallen grote oranje bekerzwammen. Hooglanders voor wegtrekkende bui. De bui geeft een mooie dreigende achtergrondkleur. Wat een kleurenpracht!  Een regenboog zorgt voor de finishing touch.  Het Linthorst Homan kanaal Onderbroken regenboog

De gekraagde aardster is een soort die ik al poosje op mijn wensenlijstje heb staan. Zo bijzonder is tie niet meer, maar vanwege zijn uiterlijk spreekt ie toch wel tot de verbeelding. Ik moest er snel bij zijn want als het de komende week flink gaat vriezen, zal het snel gedaan zijn met zijn pracht. Vandaag had ik geluk. Hoe beter ik keek, hoe meer ik er vond. In totaal meer dan vijftig. De aardster is in het najaar als een bol zichtbaar. De bol knapt open en zes lippen krullen af naar beneden.  Ze vallen ondanks hun grootte en afwijkende vorm, bijna niet op met hun bruine kleur tussen de eikenbladeren.  Je hoeft niet dwars door het bos om ze te zoeken. Daar zal je ze wellicht niet eens vinden, ze staan langs het fietspad. Vroeger was dit een schelpenpad  en  langzamerhand is het kalk hieruit het grond in gespoeld . Dit zorgt voor een gunstige bodemhuishouding voor meer paddenstoelen en planten, die anders vooral langs de kust plaatsvinden.  De lippen buigen steeds meer