Steentjes zoeken te Echten

Vanmiddag ben ik samen met mijn 'Red Arrow' clubje aan het steentjes zoeken geweest op akkers in de buurt van Echten. We zoeken vooral bewerkt vuursteen uit de steentijd en vinden regelmatig schrapers, kernstukken of verbrand vuursteen. De tijden dat je regelmatig nog een vuursteen bijl kon vinden zijn helaas al lang geleden. Neemt niet weg dat we hier nog altijd eens op hopen. 

Wat we vandaag vonden, was het niet veel bijzonders. Zelf vond ik onderstaand steentje het leukst. Ik zie er een zijaanzicht van een gezicht in. Thuisgekomen bleek na een schoonmaakbeurt het gaatje door te lopen en kan het dus als een amulet worden gedragen. Er zijn mensen die geloven dat dit soort stenen vroeger een religieuze betekenis hadden. Zou kunnen of niet kunnen. Die vraag of onzekerheid over of dit waar is maakt dat ik archeologie zo leuk en interessant vind. Regelmatig zijn er nieuwe onderzoeksmethodieken en vondsten die bestaande theorieën ontkrachten.

Natuurlijk kijk ik niet allen maar naar beneden. In de prachtige oude eikensingels ontdek ik een gat. In de buitenkant van een eeuwenoude dode eik. Natuurkunst op zijn mooist.

Gelukkig zijn er nog vele authentieke zandwegen in Drenthe omzoomd door bomen. Nu zijn de bomen prachtig getooid in herfstkleuren is het een genot om over deze zandwegen heen te lopen.

Op een oude afrasteringspaal zie ik onderstaande bundelpadenstoel. Volgens mij kan het wel eens de vrij zeldzame bundelchloormycena zijn. Had ik maar even geroken want volgens het boekje moet er en chloorgeur aan zitten.

Deze geschubde inktzwam is al aardig op leeftijd en laat zijn druiperige zwarte inkt al een poosje naar beneden druipen. Vroeger schijnt dit echt als inkt gebruikt te zijn maar het heeft als doel dat er vliegen op afkomen die de sporen meenemen en op die manier verspreiden. 

Terug in Echten lopen we langs prachtige boerderijen.

Gebouwen zijn in mijn optiek vaak op hun mooist als ze oud en vervallen zijn.