Herfstkleuren in het Noordbargerbos

Hoewel we deze week de eerste nachtvorst van deze winter hebben gehad is de winter nog lange niet aan zet. De bomen kleuren nog prachtig bruin en de temperatuur was vandaag zo'n graad of acht. Samen met een vriendelijk schijnend zonnetje een heerlijke dag om eens te lopen in een voor  mij onbekend bos. Het Norbargerbos is een gemengd bos dat is aangelegd in de crisisjaren, direct ten westen van Emmen waar ik vrouw in kind afzette voor een dierentuinbezoekje. Dierentuinen zijn aan mij niet besteed. Een dier hoort in het wild en niet achter grachten en tralies.  Neem nu de buizerd die ik zag landen op een paaltje net toen ik mij auto naast het Oranjekanaal parkeerde. Daar wordt ik als Bartjestruun natuurlijk direct vrolijk van.  Zoveel power dat gewoon direct naast een woonwijk vrij rond mag vliegen. 

Hij kijkt me aan en lijkt me te dulden. Ik sta op grote afstand en mijn nieuwe fototoestel met 50 keer zoom laat zich gelden. 

Deze buizerd heeft een opvallende dikke krop. Zou hij net gegeten hebben?

Net als ik mijn camera wat anders wil instellen maakt hij aanstalten om er alweer vandoor te gaan.

De beuken, lariksen en eiken zijn nog prachtig van leur en naast een lange rachte laan heten ze me een prachtig welkom. 

In het oorspronkelijke productiebos wordt nog steeds gekapt. Op de met mos bedekte stobben groeien prachtige paddenstoelen. 

Als reuzen kijken de beuken op mij neer.

In het bos liggen twee heideterreinen. Hier groeit, met 1 millimeter per jaar is me ooit verteld, het open rendiermos. 

Een andere opvallende bekermossoort is de rode heidelucifer dat hier groeit samen met o.a. het kopjesbekermos. Korstmossen zijn een samenwerking tussen algen en schimmels en houden hun voedsel niet uit de grond maar uit de lucht. Dit maakt ze zeer gevoelig voor luchtverontreiniging. 

De herfst laat zich vandaag in alle kleuren gelden.

Spelen met het diafragma en tegenlicht.

Sommige paddenstoelen zijn prachtig doorschijnend als je ze tegen de zon in houdt.

Beukenblad

Als de beukenbladeren zijn gevallen is de knop voor volgend jaar alweer zichtbaar.

Het is nog een ietsje nevelig op sommige plaatsen.

De kleurenpracht van de amerikaanse eik spant de kroon.

Een boomgezwel aan een eik.

Dit is de mooiste beuk van het bos.

Van alle kanten belicht blijft het een imposante verschijning.

Het is inmiddels helemaal opgeklaard.

Aan de voet groeit een vliegenzwam.

Daarnaast stat deze dikkert te glimmen in de zon.

Een stukje verderop ligt in Westenesch het kleinste hunebed D44 van Nederland. Het is het laatste restant van wat ooit een veel groter hunebed was.