Zorgeloos over gladde wegen en bruggen.

Als weerliefhebber ben ik vaak 's avonds al bezig met het verwachte weer van de volgende dag. Na een paar weken rustig weer, is gisteravond een noordwestelijke stroming op gang gekomen. Dit betekend winterse buien en 's nachts snel een nachtvorst.
De vraag aan vrouwlief was dan ook simpel; 'wil je me om half acht wakker maken als het wit is van de hagel of vorst? Anders laat me nog maar even een half uurtje langer liggen'. Na een paar gebroken nachten had ik daar wel recht op vond ik eigenlijk en schijnbaar was ze het ermee eens.  De hulpwekker vindt het altijd leuk om pappa vrolijk wakker te maken. Met de mededeling 'het heeft gevroren, je moet eruit' zet ik me moeizaam in beweging, gelukkig werden deze keer de dekens niet van mij lijf gerukt.. Als ik de gordijnen open doe en een mooie wolk zie, kom ik snel in actie.

Een drie kwartier later zit ik op de fiets. De wolk is inmiddels een heel stuk verder maar een nieuw exemplaar nog steeds in beeld. Ik schat in, dat als ik naar het noorden fiets ik nog wel een leuk plaatje kan maken als de zon er zo meteen tegen aan gaat schijnen en ga op pad.

 Dit is Bethel, het voormalige kerkje van Zwartschaap. Gebouwd in 1933 en zo klein dat als je niet op let je er jarenlang zomaar voorbij kan rijden. 
De bui is inmiddels al een mooi eindje op weg en zit al in de buurt van Emmen.
Ik fiets door en op de Berkenweg richting Drijber zie ik opeens de zon boven de horizon uitkomen.
In een plas langs de weg zie ik mooie ijskristallen.
Om een foto te maken rem ik af en voel opeens mijn achterwiel onder me vandaan schieten. Ik zie mijn camera een zwieper maken aan de lus om mijn nek en ik moet alle zeilen bijzetten om op de been te blijven en maak ene paar acrobatische toeren. Pff, ik haal opgelucht adem en ligt trots op mijn wendbaarheid, fiets verder richting het Linthorst Homan kanaal. Er staat wel een bord dat de brug is afgesloten tot de 15e, maar aangezien dat volgende week al is ga ik er een beetje vanuit dat ik er al wel met de fiets overheen kan. Terugkeren op schreden om dezefde weg af te leggen, is namelijk iets wat ik niet graag doe. Helaas blijken er nog hoge hekken om de brug heen te staan en ik besluit het smalle bospaadje langs het water in te sturen. 

De zon  schijnt mooi op de stammen
Moeizaam vervolg ik mijn weg over het hobbelige pad, vol met hindernissen. Ik grijns in mezelf; de local hero die hier expres veel takken en boomstammen op het pad legt om zodoende de motorcrossers te weren, om zodoende de das zijn rust te gunnen, doet nog steeds goed haar werk.
Het is bijna schilderachtig te noemen. 

De campingboer aan de andere kant van de weg heeft een spannende brug aangelegd.

Door de hobbels en de bewegingen dit ik eerder maakte om niet te vallen, krijg ik steeds meer pijn in mijn schouders en nek. Opeens zie ik een bruggetje over het kanaal. Dit is mijn redding om de weg aan de andere kant te bereiken. Voorzichtig schuifel ik naar de andere kant. Ik ben een paar meter onderweg als boven me de takken eindigen. Prompt voel ik het hout onder me spekglad worden en zie ik dat het helemaal bevroren is. Als het bruggetje ook nog eens begint te slingeren verkramp ik helemaal en zie mezelf in gedachten al met fiets en al de plomp in verdwijnen. Ik besluit dat ik terug moet, maar dat moet dan letterlijk in zijn achteruit. Achterom kijken kan ik niet door mijn stijve nek en ik vervloek mijn eigen impulsieve gedrag. Dit had ik natuurlijk allemaal al eerder kunnen bedenken..

Als ik na en paar spannende minuten eindelijk weer vaste voet aan wal zet vervolg ik moeizaam mijn pad. Ik haast mezelf om nog een beetje op tijd op mijn werk aan te komen en op de een of andere manier zie ik helemaal geen leuke dingen meer. Ik zit wat te filosoferen over mijn eigen gedrag in relatie tot of ik een zorgeloos persoon ben of juist niet. Dit in relatie tot een zeer interessante documentaire die ik gisteren op TV zag over dit onderwerp  http://programma.ntr.nl/10132/focus/detail/aflevering/6000016613/Focus:-Hoe-word-je-een-zorgeloos-mens? .  Wat denken jullie ? :-)
     




Reacties

Populaire posts van deze blog

De oeroude bossen van Bad Bentheim en Samerrott.

Op een hete zomeravond in september rondom de Hoge Stoep

Windhoos van 14 juli 1975