Schotse Hooglanders in gebroken wit.

Redelijk onverwacht ging vanmiddag, na langdurige regenval, de regen over in natte sneeuw. Het voelde bijna aan alsof er een koude witte deken uit de hemel op ons neerdaalde.
Binnen een half uur werd het zowaar nog een beetje wit en daalde de temperatuur van drie graden Celcius naar een halve graad boven nul. Net zo onverwacht als het begon, was het ook zomaar weer afgelopen en brak direct daarna de zon door. Ik pakte snel mijn spullen en sprong in de auto. Sneeuw en zon is feest en dit feestje zal door de alweer oplopende temperatuur waarschijnlijk maar heel even duren.

Ik heb geluk, de Schotse hooglanders van de Boerenveensche plassen staan dichtbij de weg. Ik loop langzaam dichterbij en zie volgens, bij het linkerexemplaar, dat het jonge stiertjes zijn.

 Behoedzaam kom ik dichterbij. Omdat ik niet te dichtbij durf te komen en de zon nog vrij hoog aan de hemel staat, krijg ik ze er niet mooi op. Misschien helaas voor de ietwat kortzichtig denkende lezer; vlak voor mij werd  duidelijk dat homofilie  bij meer dieren voor komt, dan alleen bij de mens. Het lijkt toch een vrij natuurlijk voorkomend iets te zijn.

Enfin, even verderop staat een andere stiertje mij nieuwsgierig aan te kijken. Ik ga een beetje tussen de bosjes dichterbij en kan eindelijk een mooi plaatje schieten. Zijn vriendje staat links mij, me quasi nonchalant aan te kijken. Blij dat ik toch nog mooie foto's heb kunnen maken loop ik terug richting de auto. Tot ik opeens achter me een een dier op me af hoor komen rennen. Ik draai me vliegensvlug om en zie, de enige stier (jaloers ?) die niet op de foto staat, als een tank op me af komen stormen. Ik maak me, in een reflex,  zo groot mogelijk, steek mijn handen in de lucht en schreeuw heel hard stop. Zowaar komt hij twee meter voor me tot stilstand..  'Nooit een stier de rug toe keren, dat weet je toch!' Foeter ik op mezelf.  Ik kijk hem een twee seconden doordringend aan en duik daarna snel onder het draad door en weer een ervaring rijker rij ik, ietwat trillend, verder.

Stier nummer 6 heeft nog sneeuw op zijn rug en vanuit de auto staat hij er mooi te zijn.

Bruin met gebroken wit geeft toch een mooie combinatie.

Aangekomen bij het Holtveen komt er  een nieuwe sneeuwbui langsdrijven.

De zon breekt door de wolk heen en geeft een apart donker/licht effect in het landschap.

Behalve twee houtsnippen, die vlak voor me omhoog vliegen en wat ganzen, was er niet zoveel te zien. Wel zwom eendje kraaloog er rustig rond. Vrouwtje kuifeend in winterkleed?

Vanuit het noordwesten dreven er prachtige wolken voorbij.

De zon zakt op de heide. Zie ik nu een kerktoren in de verte?

Yip, de toren van Ruinen is nog net zichtbaar, 

Het is inmiddels half vijf en hoewel ik nog een prachtige zonsondergang voorspel. moet ik er helaas vandoor. om de rest van de familie op te halen. De zon schijnt nog tegen de laatste buitjes in het noorden aan en kleurt ze mooi.