Rondom de Holtveenslenk

-
Het was heel vroeg vanochtend, maar het was zeker de moeite waard om een ommetje te lopen rondom de Holtveenslenk in het Dwingelderveld.

Vlak voor dat ik de parkeerplaats bereik zie ik, op de bekende plek, de sprong reeën van Kraloo staan. Als ik met de auto stop blijven ze rustig verder grazen dus maak ik vanuit de autoraam een mooi rustgevend filmpje.  



Reebok met zesender gewei



Er hangt een prachtige wolkenstructuur boven het Holtveen. 
Ik zie en hoor heel veel kleine zangvogels en ook de koekoek hoor ik voor het eerst dit jaar. Hier een tjiftjaf of fitis. 
Twee lammetjes komen al mekkerend op me af gerend 
Vrouwtje van de roodborsttapuit
Ik zie een spitsmuis. Hij zag mij niet meer want hij was morsdood. 
Langs de A28 hebben ze op de nieuwe aangelegde geluidswal een uitkijkpunt in de vorm van een ijzeren kunstwerk gemaakt. De zon schijnt precies door het oog. 
Wellicht heeft hier vroeger een huis gestaan want er staan rododendrons, oude eiken en zelfs een rode beuk. De bladeren zijn nog prachtig vers. 
Vanuit het uitzichtpunt heb je een mooi uitzicht over de Holtveenslenk. Links zie je een wal voor de oeverzwaluw. Ik zag een paar nestholen maar geen oeverzwaluw. 
Nog een holenbroeder. Het mannetje van de grote bonte specht. 
Tegen negenen warmt het snel op en ik zie een kleine vuurvlinder zich opwarmen. 
De kuifeenden zijn zich aan het poetsen. Het vrouwtje schudt zich uit, 
Pal naast het fietspad zie ik een adderhemd liggen. 
Een bamisliert? Of zal het restanten zijn van een lintworm?  Redenen om niet zomaar van de grond te eten in de natuur.  
Rupsenkunst van de Grauwe borstel; een nachtvlinder.
Het mannetje van de roodborsttapuit is tenminste gemakkelijk te herkennen, 
Inmiddels is het na tienen als ik terug ben bij mijn auto en inmiddels al zo'n 14 graden en besluit ik om nog even op zoek te gaan naar het oranjetipje. 
Vanaf de zijkant is het mannetje, met het doorlatend licht, toch een prachtige vlinder. 
Van bovenaf. 
Klein geaderd witje 
Het wit van de pinksterbloemen wordt met een paar weken steeds meer vervangen door het rood van de zuring. Wat zijn de knopjes mooi van heel dichtbij. 

De afgebrande boerderij bij Kraloo wordt langzaam maar zeker opgenomen in de natuur. 
Het blijft een markant gezicht. 

Locatie: Dwingelderveld, Benderse 22, 7963 RA Ruinen, Nederland

Reacties

Een reactie posten

Benieuwd naar je reactie.

Populaire posts van deze blog

De oeroude bossen van Bad Bentheim en Samerrott.

-
Afbeelding
In de laatste week van april 2017 was het nu niet bepaald vakantieweer. Bijna iedere nacht dook de temperatuur onder nul en 's middags stortte menig hagel en sneeuwbui zich uit over onze hoofden. Tussen de buien door scheen heerlijk de zon en met een warme muts, twee jassen en bijgestelde verwachtingen, was het in Bad Bentheim prima vol te houden. Er was genoeg te ontdekken want, behalve de eeuwenoude bomen, zijn hier ook in grote aantallen bosplanten te zien die in Nederland maar weinig voorkomen. Het oerbos van Bad Bentheim wordt doorsneden door meanderende bosbeekjes. Op de oevers zijn vele sporen van wilde zwijnen, edelherten en reeën te zien.  In dit bos mogen al heel lang dode bomen gewoon blijven staan.  Het is een prachtig gezicht waarin oud zich mooi aftekend tegen het fris groene van de jonge bomen.  Langs een pad  is het net wat lichter en ontdek ik het maarts viooltje, die het het ook in april nog prima doet. Is de naam violet afgeleid van dit vioolt
Lees meer »

Op een hete zomeravond in september rondom de Hoge Stoep

-
Afbeelding
De maand september 2016 begint op weergebied steeds meer bijzonder geworden. Ook vandaag tikte de thermometer in Drenthe weer bijna de tropische waarde van dertig graden Celsius aan. Dit heeft direct zijn weerslag op de natuur. De vinders en libellen vliegen nog volop. Ik had geluk en maakte precies een foto op het moment dat de heidelibel ging zitten. Nou ja, geluk. Ik was al minutenlang bezig om van alle kanten dit vrouwtje van de bruinrode heidelibel te bekijken en vast te leggen. Ze kwam na korte vluchten telkens weer terug naar haar favoriete tak.    Met tegenlicht zie je mooie de aders in de vleugels .  Op de grond zie ik een poepje van een das. Vol met pitten van de Amerikaanse vogelkers, Normaal graaft de das een mestputje waar hij keurig zijn behoefte in doet, maar soms kom je ze ook zo tegen. De das is een echte opportunist en eet wat hem voor de snuit komt.   De bessen van de Amerikaanse vogelkers zijn niet alleen bij de das gewild. Er zitten verschillen
Lees meer »

Windhoos van 14 juli 1975

-
Afbeelding
Het meest bijzondere weerverschijnsel is wat mij betreft absoluut een windhoos. Dit is dan helemaal te danken aan het feit dat op 14 juli 1975 een windhoos pal over ons huis trok. Ik was toen zeven jaar. Het was die dag, zoals zo vaak bij zware windhozen het geval is, broeierig warm. In het begin van de avond kwam er volgens mijn moeder opeens een heel rare geelgroene lucht uit het westen opzetten en de wolken gingen op een zeer vreemde manier door elkaar bewegen. Wat ik mij nog herinner is zeer veel lawaai en met het hele gezin in het halletje tussen twee muren in schuilen voor al het vensterglas wat door allerlei dakpannen van de buren kapot knalde. Mijn vader ging even kijken in onze (vrij grote boerderij-achtige) schuur en zei dat het hele dak tientallen centimeters op en neer ging. Na afloop naar buiten gegaan en door het dorp heen gelopen. Het was een enorme ravage met enorm veel afgewaaide dakpannen. Complete boerderijschuren gingen tegen de vlakte Naar la
Lees meer »