De eerste vorst van deze winter.
De eerste keer dat ik de autoruiten moet krabben is altijd een leuk moment. Niet om het ellendige gekrab of de onder het rijden direct weer dichtvriezende ruiten, maar omdat voor mijn gevoel de winter is begonnen. Ach, in onze steeds verder opwarmende klimaat kan je als winterliefhebber maar beter tevreden zijn met iedere ijskristal die je maar kunt ontdekken. Na een paar drukke dagen ging ik vandaag eindelijk weer eens een dagje 'mijn neus achterna'. Gewoon een beetje rijden en kijken wat ik allemaal tegen zou komen. Op een enkele plaats hing een witte grondmist over de bevroren weilanden. De herfstkleuren zijn nu op zijn mooist. Brug bij Orvelte in het zonnetje gezet. Schapen in de mist. Typisch Drenthe. Het rode van de Amerikaanse eik is een echte blikvanger. Aangevreten blad van een beuk waar een diertje kennelijk niet van nerven houdt. Wat zie ik daar in de verte? Op een kapvlakte in het bos hangt nog nevel en zie ik